‘आलोक’ तिमी
उज्यालो प्रकाशको पर्याय,
यो कस्तो अनौठो परिदृश्य छाडेर
संसारलाई अँध्यारो
निष्पट अन्धकारमा धकेली
बिलिन् भयौ?
कसरी मान्यो हँ !!!
तिम्रो त्यो कोमल मुटु
पत्थरमा अनुवाद हुन?
तिमीलाई लाग्थ्यो र !
मेरो भौतिक शरीर गएपनि
मेरा सृजनाका मोतीहरू
मसँगै बिलाउँछन् भनेर?
अँह….., यो हुनै सक्दैन आलोक,
हुनै सक्दैन यो |
आलोक तिमीले यो गल्ती गर्यौ
अनि………….,
तिम्रो सोंच ज्यादै निरीह बन्यो
तिमी अन्यायको प्रतीमूर्ति बन्यौ
जस्ले हज्जारौं मनहरुलाई
छिया,छिया बनायो |
तिमी नै उज्यालो आभा
भन त ..!
कसरी रुचायौ अन्धकारको
भयावह सन्नाटा ?
फेरि तिमी..,
सृजनशील मन आफै थियौ
कसरी रोज्यौ निष्कृयताको गोरेटो ?
होईन…..अँह………… हुँदै होईन,
आलोक अझै तिमी भ्रममा छौ
म बिलाएँ भनेर
अनि अझै तिमी अन्योलमै छौ
म अस्ताएँ भनेर
उ पर क्षितिजमा……..
तिमी त रंगीन बनेर
आफ्नो आलोक छर्दै मुस्काई रहेछौ
हामीसँग जिस्किँदै
र……………………,
तिम्रै सृजनाका फूलहरुसँग
लुकामारी खेल्दै,
आलोक तिमी भ्रममै छौ अझै !!!